Доривор мойчечак

Инсон саломатлигини сақлашда 5000 йилдан ортиқ вақтдан бери турли ўсимликлардан фойдаланиб келинади. Мойчечак дунёдаги енг қадимги, енг кўп ишлатиладиган ва жуда яхши ўрганилган доривор ўсимликлардан биридир. Мойчечак - Aстераcеае ёки Cомпоситае оиласига мансуб кўп йиллик гулли ўсимликлар туркуми. Мойчечакнинг енг кенг тарқалган навлари немис ромашка (Чамомилла реcутита) ва рим ромашка (Чамаемелум нобиле). Бу ўсимлик ўзига хос кучли ҳидга ега, деярли бутун Европада (Скандинавиядан Ўрта йер денгизигача), Осиё ва Шимолий Aмериканинг кўп жойларида ўсади. Қизиғи шундаки, Марказий Aфрикада бир неча турдаги ромашка маҳаллий қабилалар томонидан бутунлай йўқ қилинган, чунки ўсимликлар ёвуз руҳларни ўзига тортган деб ҳисоблашган. Қадим замонлардан бери ромашка ўзининг фойдали хусусиятлари билан машҳур. Қадимги Миср, Греция ва Римда у яллиғланишга қарши, антиоксидант, йенгил бириктирувчи сифатида ишлатилган. Мойчечак яралар, екзема, подагра, терининг тирнаш хусусияти, кўкаришлар, куйишлар, невралгия, сиятик, ревматик оғриқлар, геморрой, мастит, шунингдек, болаларда колик ва тишлар учун ишлатилган. Ташқи томондан, ромашка бези тошмаси, ёриқлар, сувчечак, қулоқ ва кўз инфекциялари учун ишлатилган. Мойчечак ҳали ҳам тери ва шиллиқ пардаларнинг яллиғланиши, шунингдек, тери, оғиз ва милклар, нафас йўлларининг турли бактериал инфекциялари учун кенг қўлланилади.